Przejdź do zawartości

Władysław Sidorowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Sidorowicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 września 1945
Wilno

Data i miejsce śmierci

24 lipca 2014
Wrocław

Minister zdrowia i opieki społecznej
Okres

od 12 stycznia 1991
do 23 grudnia 1991

Poprzednik

Andrzej Kosiniak-Kamysz

Następca

Marian Miśkiewicz

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Władysława Sidorowicza na cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu

Władysław Sidorowicz (ur. 17 września 1945 w Wilnie[1], zm. 24 lipca 2014 we Wrocławiu[2]) – polski lekarz psychiatra, polityk i samorządowiec, minister zdrowia i opieki społecznej (1991), senator VI i VII kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1963 ukończył IX Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu[3], następnie do 1968 studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1968 został objęty dwuletnim zakazem studiów za udział w wydarzeniach marcowych. W rezultacie studia mógł ukończyć w 1971 w Akademii Medycznej w Łodzi. Uzyskiwał następnie specjalizację pierwszego i drugiego stopnia z psychiatrii[4].

Jako lekarz pracował we wrocławskich placówkach – Instytucie Immunologii i Terapii Doświadczalnej im. Ludwika Hirszfelda, Szpitalu im. Ludwika Rydygiera, Zakładzie Opieki Zdrowotnej Śródmieście i Zespole Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnej. Był również pracownikiem Akademii Medycznej, został w 1975 zwolniony z powodów politycznych. W latach 1979–1999 był zatrudniony w Zespole Opieki Zdrowotnej dla Szkół Wyższych, od 1981 na stanowisku kierownika Poradni Zdrowia Psychicznego i ordynatora Oddziału Dziennego Psychiatrycznego[4].

W latach 1981–1999 należał do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Był m.in. delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów w Gdańsku oraz wiceprzewodniczącym Krajowej Komisji Koordynacyjnej związku. W stanie wojennym został internowany na okres od grudnia 1981 do czerwca 1982. Od 1982 do 1987 zasiadał we władzach krajowych Solidarności Walczącej[4]. W 1989 brał udział w obradach Okrągłego Stołu w zespole ds. zdrowia[1].

Po przemianach politycznych współtworzył samorząd lekarski, przewodniczył Dolnośląskiej Izbie Lekarskiej. W 1991 pełnił funkcję ministra zdrowia i opieki społecznej w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego. W latach 1994–2005 pracował we wrocławskim urzędzie miejskim jako lekarz miejski, dyrektor wydziału i departamentu. Zasiadał w sejmiku dolnośląskim od 1998 do 2005[1] (z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność, a następnie koalicji Platforma Obywatelska – Prawo i Sprawiedliwość, wstępując w międzyczasie do Platformy Obywatelskiej).

W wyborach parlamentarnych w 2005 z ramienia Platformy Obywatelskiej został wybrany na senatora VI kadencji w okręgu wrocławskim[5]. W wyborach w 2007 po raz drugi uzyskał mandat senatorski, otrzymując 201 555 głosów[6]. W 2011 bez powodzenia kandydował do Sejmu[7].

Został pochowany na cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu[8] (w Alei Zasłużonych: pole 79, grób 869)[9].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Władysław Sidorowicz był żonaty, miał sześcioro dzieci[1]. Był bratem psychiatry Sławomira Sidorowicza.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Biogram na stronie Senatu (VII kadencja). [dostęp 2014-07-25].
  2. Zmarł Władysław Sidorowicz – senator dwóch kadencji, były minister zdrowia. rp.pl, 25 lipca 2014. [dostęp 2014-07-25].
  3. Absolwenci, nauczyciele i olimpijczycy. IX Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu 1954–2004. Wrocław: EDU-SA Agencja Public Relations, 2004, s. 19. ISBN 83-920032-2-5.
  4. a b c Zmarł senator Władysław Sidorowicz. senat.gov.pl, 24 lipca 2014. [dostęp 2014-07-25].
  5. Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2014-07-25].
  6. Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2014-07-25].
  7. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2014-07-25].
  8. Tłumy pożegnały Władysława Sidorowicza na Osobowicach. gazeta.pl, 2 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-02].
  9. Zarząd Cmentarzy Komunalnych we Wrocławiu. cui.wroclaw.pl. [dostęp 2023-03-24].
  10. M.P. z 2012 r. poz. 984